Մանրամասն որոնում (արխիվ)
24.05.2025
 
Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 
Նորություններ » Սա­գա դի­մադ­րու­նա­կու­թ­յան մա­սին

Սա­գա դի­մադ­րու­նա­կու­թ­յան մա­սին

Սա­գա դի­մադ­րու­նա­կու­թ­յան մա­սին
20.12.2019 | 00:09
Քա­ղա­քաբ­նա­կի հա­մար այս ձմե­ռը նվեր է՝ տաք ու ան­ձյուն: Հաս­կա­նում ես, ի­հար­կե, որ ձմ­ռա­նը ձյուն պի­տի գա, որ հալ­չի ու ջրամ­բար­նե­րը լց­վեն, որ գյու­ղատն­տե­սա­կան ցիկ­լը չխախտ­վի, բայց մի՞­թե կա­րող ես դի­մադ­րել ձյուն չլի­նե­լու հրճ­վան­քին: Դեկ­տեմ­բե­րի երկ­րորդ կե­սին: Դի­մադ­րու­թյու­նը ընդ­հան­րա­պես բարդ գործ է: Դի­մադ­րու­նա­կու­թյու­նը՝ ա­ռա­վել ևս:
Օ­րի­նակ՝ ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը հայ­տա­րա­րում է, որ բյու­ջեն փակ­վում է պրո­ֆի­ցի­տով, բայց դե­ֆի­ցի­տի հիմ­նա­վոր­մամբ վարկ է վերց­նում: Ին­չու՞: ՈՒ­րեմն գի­տի գլ­խին գա­լի­քը.
1. Ավ­տո­մե­քե­նա­նե­րի է­պո­պեան ա­վարտ­վեց՝ այդ­տե­ղից այլևս փող չի հո­սե­լու բյու­ջե:
2. 2020-ի հուն­վա­րի 1-ից ա­վարտ­վում են պրե­ֆե­րեն­ցիա­նե­րը՝ Հա­յաս­տա­նը վճա­րե­լու է ԵԱՏՄ-ին 5 տա­րի հե­տաձգ­ված ար­տո­նու­թյուն­նե­րի դի­մաց ու թան­կա­նա­լու են ոչ միայն ա­ռա­ջին անհ­րա­ժեշ­տու­թյան սնն­դամ­թերք­նե­րը, այլև ա­մեն ինչ, որ Հա­յաս­տան է մտ­նում եր­րորդ երկ­րից: Կյան­քը 5-7 տո­կո­սով թան­կա­նա­լու է:
3. Տն­տե­սա­կան ակ­տի­վու­թյան ա­ճի միայն մեկ աղ­բյուր կա՝ ֆուտ­բո­լի Եվ­րո­պա­յի ա­ռաջ­նու­թյու­նը՝ հա­կա­ռակ Ա­լեն Սի­մո­նյա­նի:
4. Չի բա­ցառ­վում, որ ապ­րի­լին գա­զը թան­կա­նա­լու է, պետք է մեղ­մել հետևանք­նե­րը բնակ­չու­թյան հա­մար:
5. Օ­լի­գարխ­նե­րին, ի­հար­կե, կշա­րու­նա­կեն «աս­ֆալ­տին պառ­կըց­նել», բայց դա չի նշա­նա­կում, որ հնա­րա­վոր է բյու­ջեն ան­վերջ լց­նել «պառ­կց­ված­նե­րի» ֆի­նանս­նե­րով, տն­տե­սու­թյու­նը փո­ղազր­կելն ա­վե­լի մեծ ա­ղետ է, քան «չպառ­կըց­նե­լը»:
6. ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը չու­նի ժա­մա­նա­կի գի­տակ­ցու­թյուն. տն­տե­սու­թյան զար­գաց­ման հա­մար կարևո­րա­գույն հար­ցե­րը ա­նո­րոշ հե­տաձգ­վում են, իսկ այդ ըն­թաց­քում բյու­ջե չեն մտ­նում ոչ միայն կոնկ­րետ այդ հար­ցե­րի լու­ծու­մից ակն­կալ­վող գու­մար­նե­րը, այլև ա­նո­րո­շու­թյու­նը խան­գա­րում է Հա­յաս­տա­նում ներդ­րում­ներ ա­նե­լուն:
7. ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը չու­նի ոչ միայն ժա­մա­նա­կի գի­տակ­ցու­թյուն, այլև տար­րա­կան ինք­նա­պաշտ­պա­նու­թյան բնազդ. վար­վող քա­ղա­քա­կան տն­տե­սա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյան պատ­ճա­ռով՝ Հա­յաս­տա­նը 2020-ից մի քա­նի գոր­ծե­րով կա­րող է հայ­տն­վել մի­ջազ­գա­յին դա­տա­րան­նե­րում, որ­տեղ հաղ­թե­լու հա­վա­նա­կա­նու­թյու­նը մեծ չէ, չեն բա­ցառ­վում մեծ տու­գանք­նե­րը:
8. Աշ­խար­հում ու տա­րա­ծաշր­ջա­նում աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան փո­փո­խու­թյուն­ներ են լի­նում, ո­րոն­ցից Հա­յաս­տա­նը ոչ միայն չի կա­րո­ղա­նում օգտ­վել, այլև կա­րող է կո­րուստ­ներ ու­նե­նալ իր ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան պատ­ճա­ռով:
9. ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը չու­նի ի­րա­կան տն­տե­սա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն, տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյու­նը քա­ղա­քա­կան միֆ է, որ շր­ջա­նառ­վում է տա­րա­տե­սակ սկան­դալ­նե­րի հետ:
10. ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը չի կողմ­նո­րոշ­վել ՀՀ ռազ­մա­վա­րա­կան գե­րա­կա­յու­թյուն­նե­րի մեջ ու վա­րում է ի­րա­վի­ճա­կա­յին լու­ծում­նե­րի քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն, որ եր­կա­րա­ժամ­կետ հե­ռան­կա­րում ա­ղետ է, ե­թե նույ­նիսկ այ­սօր չի զգաց­վում:
ՈՒ ի՞նչ: Ո­չինչ: Նոր տա­րի է՝ տո­նում ենք: 152 մլն դո­լար նոր վարկ ենք ստա­նա­լու:
Է­ժան տո­կո­սով: ՈՒ չենք էլ ա­սում՝ որ­տե՞ղ է ծախս­վե­լու: Գու­ցե հատ­կաց­նե­լու ենք Բա­թու­մի նա­վա­հան­գիս­տը գնե­լուն, ո­րի վա­ճառ­քի գի­նը 600 մի­լիոն դո­լար է, ու տար­բեր շր­ջա­նակ­ներ դրա­մա­հա­վաք են սկ­սել, որ ա­պա­հո­վեն Հա­յաս­տան բեռ­նե­րի ա­նար­գել տե­ղա­փո­խու­մը: Բա­քուն, օ­րի­նակ, գնել է Փո­թիի նա­վա­հան­գիս­տը: Կամ՝ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը ո­րո­շել է փա­կել Հա­յաս­տա­նի կի­բեր­տի­րույ­թը հա­քեր­նե­րից՝ ինչ­պես ա­րել է Ադր­բե­ջա­նը, ու ստեղ­ծել կի­բե­րանվ­տան­գու­թյան ազ­գա­յին կամ պե­տա­կան կենտ­րոն: Գու­ցե է­ժան վար­կը վերց­նե­լու ենք ա­վե­լի թան­կը փա­կե­լու հա­մար: 2020-ի բյու­ջեով ու­նենք 20 տո­կոս դե­ֆի­ցի­տի աճ՝ գու­ցե վա­խերն ենք փա­կում: Բայց ին­չի՞ց ենք վա­խե­նում, ե­թե շա­բաթ չկա, որ վար­չա­պե­տը Ֆեյս­բու­քում չգ­րի՝ ինչ­քան ա­մեն ինչ լավ է ու ինչ­քան ա­մեն ինչ ա­վե­լի լավ է լի­նե­լու: Թվե­րով, փաս­տե­րով: Ո՞վ չգի­տի, որ մենք գու­մար ու­նենք, չենք կողմ­նո­րոշ­վում՝ որ­տեղ ա­վե­լի ար­դյու­նա­վետ ծախ­սել: Միֆ է նաև վար­կա­ծը, թե իշ­խա­նու­թյա­նը վս­տա­հում են, ու այդ պատ­ճա­ռով են վարկ տա­լիս:
«Նա­խորդ հան­ցա­վոր ռե­ժի­մին» է՞լ էին վս­տա­հում, որ պե­տա­կան պարտ­քը 7 մի­լիարդ դո­լար է: Ցան­կա­ցած վարկ տա­լիս են՝ շա­հույթ ստա­նա­լու հա­մար: ՈՒ դա հե­ղա­փո­խու­թյան հետ կապ չու­նի:
Հա­յաս­տա­նը դի­մադ­րու­նա­կու­թյուն չու­նի: Հա­յաս­տանն ու­նի ապ­րիո­րի գա­ղա­փար­ներ: Օ­րի­նակ՝ փոխ­վեց կա­ռա­վա­րու­թյան կա­ռուց­ված­քը՝ 18-ից մնաց 12 նա­խա­րա­րու­թյուն: Ե­թե նպա­տա­կը պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գի ար­դյու­նա­վե­տու­թյու­նը, ֆի­նան­սա­կան խնա­յո­ղու­թյուն­ներն էին, հարց է, թե որ­քա­նով են այ­սօր նա­խա­րա­րու­թյուն­նե­րը կա­ռա­վա­րե­լի, որ­քա­նով են հս­տակ­ված աշ­խա­տա­կից­նե­րի գոր­ծա­ռույթ­նե­րը, բա­ցառ­ված կրկ­նօ­րի­նա­կում­նե­րը, ու որ­քա­նով է մե­ծա­ցել յու­րա­քան­չյու­րի օգ­տա­կար գոր­ծո­ղու­թյան գոր­ծա­կի­ցը: Ե­թե ա­մեն ինչ այդ­քան լավ է, վար­չա­պետն ին­չու՞ էր խո­սում դի­մադ­րու­թյու­նը կոտ­րե­լուց: ՈՒ՞մ և ին­չի՞ դի­մադ­րու­թյու­նը, ե­թե նա­խա­րար­նե­րը յու­րա­յին­ներ են: Ե­թե նա­խա­րա­րու­թյուն­նե­րում դեռ ոչ բո­լորն են յու­րա­յին­ներ, պատ­ճա­ռը պարզ է. նախ՝ ՔՊ-ն ոչ բո­լո­րին է ըն­դու­նում, երկ­րորդ՝ ՔՊ-ն եր­բեք չի ու­նե­ցել ու չու­նի պա­հես­տա­յին­նե­րի նս­տա­րան, ա­վե­լին՝ կադ­րե­րի սով ու­նի: Փոր­ձում է գայ­թակ­ղել աշ­խա­տա­վար­ձի կրկ­նա­պատ­կում-ե­ռա­պատ­կու­մով, բայց նույ­նիսկ նրանք, որ չեն դի­մա­նում գայ­թակ­ղու­թյա­նը, կարճ ժա­մա­նա­կից հե­ռա­նում են, ո­րով­հետև մթ­նո­լոր­տը աշ­խա­տան­քա­յին չէ: Կամ՝ ԱԺ-ն բա­զում օ­րենք­ներ է փո­խում ու նո­րերն է ըն­դու­նում: Ա­մե­նից հա­ճախ հն­չող փաս­տարկն է՝ ե­թե լավ չե­ղավ, նո­րը կըն­դու­նենք, այ­սինքն՝ ոչ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը, որ բե­րում է օ­րի­նագ­ծե­րը, ոչ օ­րենս­դիր­նե­րը, որ ըն­դու­նում են օ­րենք­ներ, չու­նեն հս­տակ պատ­կե­րա­ցում՝ ինչ են փո­խե­լու այդ օ­րենք­նե­րը, փոր­ձում են հնա­րա­վո­րինս մեղ­մել նե­գա­տի­վը: Օ­րենք­նե­րի փա­թեթ ըն­դուն­վեց ե­կամ­տա­հար­կի վե­րա­բե­րյալ, աս­վում էր, որ 2020-ից քա­ղա­քա­ցի­նե­րի ե­կա­մուտ­նե­րը զգա­լի կբարձ­րա­նան։ Բայց՝ կբարձ­րա­նա՞ն: Իսկ ԵԱՏՄ-ի շնոր­հիվ գնա՞­ճը, գույ­քա­հար­կի բարձ­րա­ցու­՞մը, նոր տուր­քերն ու հար­կե՞­րը, վեր­ջա­պես աղմ­կա­հա­րույց պար­տա­դիր բժշ­կա­կան ա­պա­հո­վագ­րու­թյան 6 տո­կո­սը: Կամ՝ բան­կա­յին գաղտ­նի­քի օ­րեն­քի փո­փո­խու­թյու­նը, որ բնավ չի ա­վե­լաց­նում հնա­րա­վոր ներդ­րող­նե­րի վս­տա­հու­թյու­նը: Կամ՝ ա­ռանց դա­տա­կան վճ­ռի՝ գույ­քի բռ­նագ­րավ­ման օ­րի­նա­գի­ծը, որ միան­գա­մայն հնա­րա­վոր է՝ վե­րա­ճի սե­փա­կա­նու­թյան վե­րա­բաշխ­ման: Ար­դեն չեմ ա­սում՝ չգի­տեմ քա­նի քրեա­կան գոր­ծե­րը, որ բա­ցի բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան սթ­րե­սից կազ­մա­լու­ծում են տն­տե­սու­թյու­նը: Կա՞ որևէ օ­րենք, որ նպաս­տե­լու է ե­կա­մուտ­նե­րի ա­ճին ու գնո­ղու­նա­կու­թյան մե­ծաց­մա­նը: Ֆի­նանս­նե­րի նա­խա­րա­րը գու­ցե մի 10 օ­րենք թվար­կի, բայց՝ տե­սա­կա­նում, կյան­քը գործ­նա­կան լու­ծում­ներ է ու­զում: Կա՞ որևէ հա­մա­կար­գաս­տեղծ ծրա­գիր, որ իր հետևից կտա­նի տն­տե­սու­թյան մի քա­նի ճյու­ղեր, կս­տեղ­ծի ռեալ աշ­խա­տա­տե­ղեր՝ բարձր աշ­խա­տա­վար­ձով: Բարձ­րաց­վեց նվա­զա­գույն աշ­խա­տա­վար­ձը, կար­տա­հայտ­վի՞ կեն­սա­մա­կար­դա­կի, աղ­քա­տու­թյան կր­ճատ­ման վրա: Ա­վե­լաց­ված ար­ժե­քի հար­կի գու­մար­ներն են վե­րա­դարձ­վում տն­տե­սա­վա­րող­նե­րին: Ան­նա­խա­դեպ քայլ: Ակն­կալ­վում է, որ օ­դից ըն­կած փո­ղը պի­տի ներդ­րում դառ­նա տն­տե­սու­թյան մեջ: Ինչ­պե՞ս է ՊԵԿ-ը ո­րո­շում, թե ձեռ­նե­րե­ցը իր փո­ղը որ­տեղ ծախ­սի: Գու­ցե ո­րո­շել է նոր կա­հույք գնել: Հա­յաս­տա­նում ըն­դուն­վում են օ­րենք­ներ ու կա­յաց­վում ո­րո­շում­ներ՝ ա­ռանց կա­տար­ման պայ­ման­նե­րի ստեղծ­ման: Օ­րի­նակ՝ ման­կատ­նե­րի ու խնամ­քի տնե­րի փա­կու­մը: Մա­մու­լում տաս­նյակ հրա­պա­րա­կում­ներ ե­ղան դրա­կան ու բա­ցա­սա­կան կող­մե­րի մա­սին: Չփոխ­վեց ո­չինչ: Ո՞վ չի ու­զում, որ ե­րե­խան ըն­տա­նի­քում մե­ծա­նա, իսկ ե­թե ըն­տա­նիք չկա՞: Ե­թե պա­տա­հա­կա՞ն մար­դիկ են ե­րե­խա­նե­րին վերց­նում՝ պե­տու­թյան վճար­նե­րի հաշ­վին ապ­րե­լու հա­մար: ՈՒ դա ոչ թե բա­րե­գոր­ծու­թյուն է, այլ հաշ­վեն­կա­տու­թյուն:
Կամ՝ ի՞նչ ե­ղավ Մեղ­րիի ա­զատ տն­տե­սա­կան գո­տին: Ռո­հա­նիի գալ-գնալն էլ հար­ցը մե­ռյալ կե­տից չշար­ժեց: Քա­ջա­րա­նի թու­նելն ի՞նչ ե­ղավ: Է­լեկտ­րագ­ծերն ի՞նչ ե­ղան Ի­րա­նի հետ, Ա­րաք­սի վրա­յի հէ­կը: Պար­սից ծո­ցը Սև ծո­վին էինք միաց­նում, Վա­շինգ­տո­նի՞ն մե­ղադ­րենք՝ պատ­ժա­մի­ջոց­նե­րի հա­մար, Թեհ­րա­նի՞ն, որ ֆի­նան­սա­կան մի­ջոց­ներ չու­նի, թե՞ մտա­ծենք, որ դա մեզ է պետք, ու­րեմն մեր գլուխն էլ պի­տի ցա­վի, ոչ թե սպա­սենք՝ Վրաս­տանն ի՞նչ է ա­սում, Ի­րանն ի՞նչ է ա­նում, Ադր­բե­ջա­նը ո՞նց կխան­գա­րի, Թուր­քիան ի՞նչ թույլ չի տա: Կամ՝ հայ­կա­կան ա­վիա­շու­կա­յում հայ­տն­վում են նոր ա­վիաըն­կե­րու­թյուն­ներ՝ Ryanair-ը, հի­մա էլ Wizzair-ը, խոս­տա­նում են է­ժան տոմ­սեր, գո­վազդ­վում են լոու­քոս­տե­րա­յին թռիչք­նե­րը, որևէ մե­կը գի­տի՞՝ ինչ պայ­ման­նե­րով: Պարզ է, որ ա­վիաըն­կե­րու­թյուն­նե­րին տր­վել են խոս­տում­ներ ու ար­տո­նու­թյուն­ներ, կա՞ն ե­րաշ­խիք­ներ, որ կես տա­րուց չեն հե­ռա­նա: Ի՞նչ ե­ղավ հայ­կա­կան ա­վիա­փո­խադ­րո­ղի հար­ցը: Ին­չու՞ եվ­րո­պա­ցի­նե­րը մտա­հոգ­վե­ցին մեր անվ­տան­գու­թյան խն­դիր­նե­րով: Տաթևիկ Ռևա­զյանն ա­սում է՝ հին խն­դիր­ներ են, նոր չեն ա­ռա­ջա­ցել, մի՞­թե դա բա­ցատ­րու­թյուն է: Խն­դիր­նե­րը նոր են, թե հին, լու­ծում­ներ են պետք: Իսկ լու­ծում­նե­րը եր­կն­քից չեն ընկ­նում:
Աշ­խար­հում ա­մե­նա­թանկ կա­պի­տա­լը ժա­մա­նակն է, Հա­յաս­տա­նում ոչ ոք չի գնա­հա­տում ժա­մա­նա­կի գոր­ծո­նը: Արևե­լյան դան­դաղ­կո­տու­թյու­նը չի հա­մադր­վում ժա­մա­նա­կա­կից աշ­խար­հի գե­րա­րագ զար­գա­ցում­նե­րի հետ: Ի­րա­կա­նում ոչ ոք էլ ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյու­նից չի պա­հան­ջում սան­դուղ­քը թռ­չե­լով հաղ­թա­հա­րել, պետք են կոնկ­րետ, հիմ­նա­վոր ու հե­ռան­կա­րա­յին ծրագ­րեր: Բայց՝ ոչ դպ­րո­ցա­կան մա­կար­դա­կով: Տա­րա­ծաշր­ջա­նի քա­ղա­քա­կան ու տն­տե­սա­կան զար­գա­ցում­նե­րի հա­մադ­րու­մով: Մենք ոչ բո­լո­րից լավն ենք, ոչ բո­լո­րից վա­տը, մենք մենք ենք, ու մենք ար­ժա­նա­պա­տիվ կյան­քի ի­րա­վունք ու­նենք:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ. Գ. Դի­մադ­րու­նա­կու­թյու­նը հրա­շա­լի հատ­կու­թյուն է, որ օգ­նում է ապ­րել: Եվ չի վե­րա­բե­րում միայն կոնկ­րետ մար­դուն, վե­րա­բե­րում է պե­տու­թյա­նը: Մենք կամ դի­մադ­րու­նա­կու­թյան ռե­կորդ­ներ ենք սահ­մա­նում, կամ դի­մադ­րու­նա­կու­թյան բա­ցա­կա­յու­թյան: Ո՞վ գի­տի՝ ին­չու՞ 1918-ին դի­մադ­րու­թյան հրաշք­ներ էինք գոր­ծում Սար­դա­րա­պա­տում, Բաշ Ա­պա­րա­նում, 1920-ի դեկ­տեմ­բե­րի 2-ին Հա­յաս­տան մտավ 29-րդ Կար­միր բա­նա­կը: Պատ­մա­բան­նե­րը տաս­նյակ վար­կած­ներ կա­ռա­ջադ­րեն, քա­նի՞սն են վար­կած­նե­րից ի­րա­կա­նու­թյա­նը հա­մար­ժեք: Ե՞րբ ենք մաք­րե­լու մեր պատ­մու­թյան ավ­գյան ա­խոռ­նե­րը ու ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րին տա­լու ոչ թե օր­վա պա­տե­հա­պաշ­տա­կան պա­տաս­խան, այլ պատ­մա­կան ա­նա­չառ գնա­հա­տա­կան: ՈՒ թող պատ­մա­բան­նե­րը չպաշտ­պան­վեն տա­րա­տե­սակ տե­սու­թյուն­նե­րով, որ պատ­մու­թյու­նը մշ­տա­պես սու­բյեկ­տիվ է, բնույ­թով չի կա­րող օ­բյեկ­տիվ ու ա­պա­քա­ղա­քա­կան լի­նել: Միֆ է, կա­րող է, ե­թե պա­հան­ջարկ ու­նե­նա: Պա­հան­ջարկ ձևա­վո­րո­ղը մենք ենք ու մեր դի­մադ­րու­նա­կու­թյան անհ­րա­ժեշ­տու­թյու­նը, ազ­գա­յին նե­րու­ժի ՕԳԳ-ի ճիշտ հաշ­վար­կը: Օ­րի­նակ՝ ե­թե հա­մայն հա­յու­թյան նե­րու­ժը ուղղ­վի Ար­ցա­խի ինք­նիշ­խա­նու­թյան ճա­նաչ­մա­նը, առ­ժա­մա­նակ երկ­րորդ պլան մղե­լով մյուս խն­դիր­նե­րը, ար­դյունք­նե­րը հա­մադ­րե­լի կլի­նե՞ն բազ­մա­վեկ­տոր մեր պա­հան­ջա­տի­րու­թյան հետ, ո­րի ոչ մի ուղ­ղու­թյան մեջ չու­նենք հս­տակ բա­նաձև: Ոչ ցե­ղաս­պա­նու­թյան ճա­նաչ­ման՝ այդ­պես էլ չսահ­մա­նե­ցինք մեր պա­հան­ջա­տի­րու­թյան կոնկ­րետ կե­տե­րը: Ի՞նչ ենք ու­զում՝ բա­րո­յա­կա՞ն փոխ­հա­տու­ցում, ե­թե Էր­դո­ղանն ա­սի՝ իմ նախ­նի­նե­րի նախ­նի­նե­րը սպա­նել են ձեր նախ­նի­նե­րի նախ­նի­նե­րին, սխալ են ա­րել, կնե­րեք, սեղ­մե­լու՞ ենք մեր նե­րո­ղա­միտ կրծ­քին ու ա­սե­լու ենք՝ նե­րու՞մ ենք: Ֆի­նան­սա­կան փոխ­հա­տու­ցու՞մ ենք ու­զում՝ վե­րա­դարձ­րեք՝ մեր նախ­նի­նե­րի նախ­նի­նե­րի գույքն ու փո­ղե­րը, ո­րոն­ցով կա­ռու­ցել ենք ձեր պե­տու­թյու­նը: Հո՞ղ ենք ու­զում՝ վե­րա­դարձ­րեք մեր պատ­մա­կան հայ­րե­նի­քը, գո­նե այն հատ­վա­ծը, որ 1921-ի պայ­մա­նագ­րե­րով 2021-ից այլևս ձե­րը չեն: Թե՞ առ­ժա­մա­նակ, քա­նի Էր­դո­ղա­նը Թուր­քիա­յի ու Պու­տի­նը Ռու­սաս­տա­նի նա­խա­գահն է, փա­կում ենք հայ-թուր­քա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի էջն ու կենտ­րո­նա­նում Ար­ցա­խի վրա: Չէ, մենք զբաղ­ված ենք ներ­քա­ղա­քա­կան ման­կա­կան խա­ղե­րով: Օ­րի­նակ՝ Դա­վիթ Խա­ժա­կյա­նին հետ կան­չել ա­վա­գա­նուց: Է, կան­չե­ցինք, «Լույ­սը» ա­վարտ­վե՞ց, թե՞ Կար­գին Հայ­կոն կար­գին քա­ղա­քա­պետ դար­ձավ: Էս խել­քին ենք, որ էս ել­քին ենք:
Դիտվել է՝ 4561

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Թուրքիայում հնչած ելույթներում տարածքային անթաքույց պահանջներ են ներկայացվել ՀՀ-ին

Թուրքիայում հնչած ելույթներում տարածքային անթաքույց պահանջներ են ներկայացվել ՀՀ-ին

Այս օրերին Թուրքիայում «Վերադարձը Արևմտյան Ադրբեջան՝ որպես մարդու իրավունքների գերակայության կարևոր պայման» թեմայով բավականին ներկայացուցչական միջազգային կոնֆերանս է ընթանում, որի շրջանակներում ՀՀ տարածքային ամբողջականության դեմ բազմաթիվ ելույթներ են հնչել...

Սոցցանցային գրառումներ

Բարեկեցիկ քծնանք
Բարեկեցիկ քծնանք

Բաժնի բոլոր նորությունները »

ՀոգԵՎոր

Վահագնի ծնունդը. կամ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի երկրորդ գալուստը
Վահագնի ծնունդը. կամ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի երկրորդ գալուստը

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Բիզնես համագործակցություն պետության հովանու ներքո
Բիզնես համագործակցություն պետության հովանու ներքո
2025 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.